Week 6 - de avonturen so far

Lieve iedereen,

De 6e week is vandaag ingegaan en het feit dat m'n laatste blog op 26 augustus is geschreven, betekent dat ik nu toch maar weer even een verhaal moet schrijven!

Er is sinds 26 augustus best veel gebeurd en ik heb veel meegemaakt.
Laten we beginnen op de afdeling waar ik het in m'n vorige blog ook over had: Housekeeping. Ik ben gelukkig uit de linnenkamer en vorige week heb ik de hele week guest room cleaning gedaan. Voor mij betekende dit dat ik ondertussen al 7 dagen alleen maar bedden heb opgemaakt, wat ik best wel leuk vind om te doen. Het lijkt echt heel saai, maar ik wist niet hoe je op zo'n manier een bed op maakt, dus ik heb het nu goed kunnen leren en ik had er plezier in. Ook was het vrouwtje waar ik bij was heel erg lief en ze heeft me veel geleerd. Natuurlijk is niet iedereen even aardig, en heb ik ook een paar keer meegelopen met iemand waar ik een iets mindere klik mee had. Geeft niks, kan gebeuren.
Er zit een verschil in aan welke kant van het resort je werkt. Als je aan de Caribbean kant werkt, is de sfeer onder het personeel heel anders dan aan de Mediterranean kant. Aan de Med Village kant gaan de housekeepers veel leuker met elkaar om en is de hele sfeer ook veel leuker. Aan de Caribbean kant is de sfeer grimmig en zijn er meer ruzietjes.
Vandaag was m'n laatste dag van guest room cleaning (lees: bedden opmaken), morgen ben ik een dagje vrij en woensdag ga ik de public areas doen. Daarna ga ik supervision doen, dus ik ben erg benieuwd. Na deze week nog één week Housekeeping en dan verhuis ik alweer naar de volgende afdeling. Sales wordt m'n volgende halte en daar heb ik best wel zin in. Ik ben erg benieuwd!

Genoeg over Housekeeping, er zijn ook veel andere dingen gebeurd.
Ik heb vorige week 's avonds m'n eerste ervaring met een tarantula gehad. Ik had late dienst en toen ik op een gegeven moment iets naar een kamer moest brengen, zag ik iets ronds en donkers op de grond. Ik wist dat hier grote insecten voorkwamen, maar ik had ze tot die tijd nog niet gezien. Dapper als ik was ging ik een kijkje nemen, maar omdat het hier om 7u al erg donker is, zag ik niet zoveel. Ik besloot dichterbij te gaan kijken en nog steeds wist ik niet wat het was. Omdat hier veel kokospalmen staan, dacht ik dat het ook wel zo'n harige schil van een kokosnoot kon zijn. Ik wilde het zeker weten, dus ik schopte er tegenaan. Het was heel zacht en fluffy en het kroop gelijk in elkaar. Ik sprong snel achteruit en even later rende het kreupel weg. Het was dus zo'n vieze dikke tarantula. EEEEEW! Waarschijnlijk was het een 'horse spider (voor de geïnteresseerden onder ons)', want dat zijn spinnen uit de tarantula familie die hier veel voorkomen. Ik heb de hele avond de kriebels gehad en ik heb geleerd dat ik niet zomaar meer tegen vanalles moet aanschoppen als ik het zie. Ze zijn gelukkig niet gevaarlijk, maar ze kunnen wel op je springen en je bijten. Niet meer doen dus.

4 dagen na m'n laatste blog heb ik samen met Aniek, Lisa en Sophie meegedaan aan de ABDF Warrior Challenge. Een 'wandeling' van 17.nogwat miles. Omgerekend iets minder dan 30 kilometer. Eitje, dacht ik. Never have I ever been so wrong in my whole entire life. Samen met Aniek ben ik al snel achteraan beland en dat was de plek waar we zijn blijven hangen. We hebben het met z'n tweeën zo'n 15 kilometer volgehouden, wat best een prestatie is als je nooit sport enzo. Daarna 2 dagen amper kunnen lopen, maar wel trots dat we het tenminste geprobeerd hebben! Ook dit is een goede leer voor de volgende keer. Als ik ooit weer zo'n 'goed' idee heb, stop me dan alsjeblieft! Ook heb ik hierdoor meer respect voor de lopers van de Nijmeegse variant, wat maar liefst 4 dagen zo'n afstand of zelfs nog verder lopen is. ABDF staat voor Antigua and Barbuda Defense Force en het werd al snel duidelijk dat het inderdaad een soort militaire operatie was. Als 4 blanke meiden liepen we om half 4 's nachts tussen de militairen door het donkere landschap van Antigua. Leuk voor de ervaring, maar dit doe ik echt nooit meer. Ga wel een eilandsafari doen als ik wat van het eiland wil zien, want dit was een slecht idee als sightseeing Antigua by night.

Naast de tarantula en wandeling heb ik nog een avontuur meegemaakt. Laura en ik besloten om de stad in te gaan, maar niet met de taxi. De bus is veel goedkoper, 3 EC voor een enkele rit. Dat is omgerekend 75 eurocent. Het nadeel is wel dat je niet weet hoe laat de bus komt en je gewoon ergens langs de weg moet gaan staan om mee te kunnen. Na 40 minuten in de bloedhitte te hebben gewacht, kwam de bus dan toch eindelijk en begon ons avontuur in de bus naar de stad. De wegen zijn hier zo slecht dat je zelfs voor de wandeling van 25 minuten naar de supermarkt aan het einde van de weg een niergordel nodig hebt. Moet je je voorstellen hoe dat is in een krakkemikkig busje. Godzijdank zijn we veilig aangekomen en zelfs onze weg terug verliep zonder al te veel kleerscheuren. In de stad scheen ook een heel goedkope supermarkt te zijn, dus Laura en ik niet te lui en op zoek naar dat ding. Ergens op een industrieterrein stond 't en we gingen naar binnen. Ten eerste stonk het er al verschrikkelijk, er stond bij veel producten geen prijs en tot overmaat van ramp was het gewoon één chaos in die supermarkt. Na een aantal producten in ons karretje te hebben gelegd, hebben we onze broodjes en sap eruit gehaald, hebben we de rest van de kar laten staan en zijn we via kassa snel naar buiten gevlucht. We mogen van een aardige meneer voor bij de kassa, omdat we maar zo weinig hadden. Wat een gelukkie!

Even een update over de wasmachine. De wasmachine is er nog steeds niet. Iets met bestellen, importeren en dingen die lang duren. Ik moet nog steeds m'n was met de hand doen en hoewel ik het niet erg vind, zou het nu toch wel prettig zijn om een wasmachine te hebben die we kunnen gebruiken. We wachten maar weer af.

Ook ben ik deze week verblijd met een kaartje uit Stadskanaal. Opa en oma Bieze hebben een kaart naar Antigua gestuurd, hoe lief!! Dankjewel opa en oma! Super!
Ik wacht overigens nog steeds op een pakketje van papa en Els, die ze 15 augustus al hebben verstuurd en ook vraagt Marc al een paar dagen of ik al post heb. Toch wel vervelend dat dat allemaal zo lang moet duren hoor. Maar ook hier wacht ik maar geduldig op, omdat ik toch niks anders kan. Ik hoop wel dat het er snel is tho, want ik ben zo nieuwsgierig naar alles!

Ik moet heel eerlijk zeggen.. Ik vind het over het algemeen niet vervelend dat ik hier ben, maar ergens heb ik wel een beetje het gevoel dat 't nu ook wel weer mooi is geweest. Ik begin af en toe meer last te krijgen van heimwee. Heimwee naar m'n lieve Marc, m'n lieve moeder, m'n lieve vader, m'n lieve beestje en natuurlijk al m'n andere lieve dierbaren. Zoals m'n verhaal begint is vandaag pas de 6e week in gegaan, maar ik begin er moeite mee te krijgen. Ik mis thuis. Alles is hier zo anders. De collega's bij Sandals, de omgeving, de hitte waarin ik moet werken, het huis waar ik woon, alles wat ik hier kan eten... Maar ik moet sterk zijn! Gelukkig steunt iedereen me wel en daar ben ik echt heel blij mee want zonder die lieve mensen had ik dit niet gekund. Nu stoppen met de heimwee, anders moet ik straks nog huilen.

Één ding scheelt, Laura's moeder heeft een pak hagelslag opgestuurd en daar hebben we beide al erg dankbaar gebruik van gemaakt in de vorm van een heerlijk broodje hagelslag! Jummie!

Ik heb inmiddels bij elk reisverslag wat foto's toegevoegd, dus voor wie nieuwsgierig is: blader even terug naar een ander verslag zodat je ze kan bekijken!

Bedankt voor het lezen en jullie horen snel van mij!

DOEI!